سپیده صبح

انتظار حالتی است که هر انسانی با آن آشنا است و می توان گفت:زندگی بدون انتظار بی معناست. آیت الله سید محمد تقی موسوی اصفهانی در کتاب ارزشمند “مکیال المکارم فی فوائد الدعا للقائم “می نویسد:"انتظار کیفیتی روحی است که موجب به وجود آمدن حالت آماد گی می شود برای آنچه انتظار دارند … و انسان منتظر تا بدانجا می رسد که از خود بی خود می شود و دردها و سختیهای درد آور و مشکلات وحشت انگیز خود را (در راه کسی که انتظارش را می کشد ) حس نمی کند “.

به طور کلی انتظار یک مفهوم فراگیر است که در همه دورهای تاریخ انسان وجود داشته و دارد ؛ و هر انسانی که در زندگی خود هدفمند باشد دارای خصلت انتظار است. پس طبیعی است که در عصر غیبت، انتظار انسان تشدید یابد؛ هم امام(عج الله تعالی) و هم امت ،انتظار می کشند؛ هر دو در انتظار"فرج و ظهور “بسر می برند. در برخی از احادیث انتظار فرج بهترین کارها خوانده شده است.